مطالب مرتبط
محکومیت فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت شهریاری به ۲۰ سال حبس تعزیری
خبرگزاری جامعه آریایی – شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری با صدور دادنامه ای مهوش ثابت شهریاری و فریبا کمال آبادی را به تحمل ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم کرد.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از دفتر جامعه بهایی ایران، طی روزهای اخیر، فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت شهریاری، دو تن از اعضای جامعه بهایی ایران، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری هر یک به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شدند. این دو شهروند بهایی پیش از این نیز به سبب فعالیتهای مسالمت آمیز مذهبی خود به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم و پس از تحمل آن دوران آزاد شده بودند.
براساس این گزارش، اتهام منتسب شده به فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت شهریاری، در مرحله بازپرسی از سوی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران (اقدام علیه امنیت ملی از طریق اداره جمعیت تحت عنوان فرقه انحرافی ضاله با هدف بر هم زدن امنیت کشور) عنوان شده است.
یک منبع مطلع در تشریح این اتهام گفت:”سفر مهوش ثابت شهریاری و فریبا کمال آبادی به خارج از کشور و دیدار آنها با دوستان و آشنایان، انجام مناسک مذهبی از طریق واتس اپ و سایر نرم افزارهای ارتباطی با عنوان جرم ذیل مصداق حقوقی اتهام مذکور یاد شده است.”
در تاریخ ۳۰ آبان ماه ۱۴۰۱، جلسه دادرسی به پرونده فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت شهریاری، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری برگزار شده بود.
لازم به اشاره است، اواخر آبان ماه ۱۴۰۱، جلسه بازپرسی و تفهیم اتهام مهوش ثابت شهریاری و فریبا کمال آبادی در شعبه بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران واقع در زندان اوین برگزار و پس از تنظیم کیفرخواست پرونده این ۲ شهروند بهایی به شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران ارجاع شده بود.
مهوش ثابت شهریاری و فریبا کمال آبادی، در تاریخ ۹ مردادماه ۱۴۰۱، پس از یورش های گسترده و هماهنگ ماموران وزارت اطلاعات به منازل مسکونی شهروندان بهایی در شهرهای مشهد، ماهشهر، گرگان، شیراز، گنبدکاووس، تهران و کرج، پس از تفتیش منزل بازداشت و به بازداشتگاه اداره اطلاعات واقع در بند ۲۰۹ این ارگان امنیتی واقع در زندان اوین منتقل شدند.
در تاریخ ۱۰ مردادماه ۱۴۰۱، وزارت اطلاعات، با انتشار اطلاعیه ای مدعی شد این تفتیش منازل و بازداشت‌ها به علت ارتکاب این شهروندان بهایی به(جاسوسی برای اسرائیل)بوده است.
فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت شهریاری، دو تن از اعضای پیشین جامعه بهائی ایران موسوم به یاران ایران هستند.
مهوش ثابت در ۱۵ اسفند ماه ۱۳۸۶ در مشهد و فریبا کمال آبادی و ۵ مدیر جامعه بهایی ایران هم در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ در منزلشان توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شدند و پس از انتقال به بند ۲۰۹ این ارگان امنیتی واقع در زندان اوین و طی مراحل بازجوئی سپس در بهمن ماه سال ۱۳۸۷، به همراه سایر مدیران جامعه بهایی ایران در شعبه بازپرسی دادسرای زندان اوین مورد تفهیم اتهام و بازپرسی قرار گرفتند و پرونده آنها به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران ارجاع شد.
با آغاز مراحل دادرسی، مهوش ثابت شهریاری و فریبا کمال آبادی، در زمستان ۱۳۸۸ و بهار ۱۳۸۹، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست محمد مقیسه و با وکالت مهناز پراکند، محاکمه و در تاریخ ۱۷ مرداد سال ۱۳۸۹، هر یک به تحمل ۲۰ سال حبس تعزیری محکوم شدند.
بر اساس دادنامه صادره توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران هریک از اعضای جامعه بهایی موسوم به یاران ایران، به تحمل ۲۰ سال حبس تعزیری و در مجموع ۷ نفر به ۱۴۰ سال حبس تعزیری محکوم شدند.
با اعلام اعتراض به حکم بدوی و ارجاع پرونده به دادگاه تجدیدنظر استان تهران، در تاریخ ۲۴ شهریور سال ۱۳۸۹ دادگاه تجدید نظر پس از حذف اتهاماتی از قبیل (جاسوسی) و (همکاری با دولت اسرائیل)، این حکم را برای هر یک به میزان ۱۰ سال حبس تعزیری کاهش داد.
پس از اجرای این حکم و در خواست اعمال ماده ۴۷۷ اعاده دادرسی و ارجاع پرونده به شعبه دیوان‌عالی کشور این حکم بر خلاف شرع تشخیص داده شد و مجددا به ۲۰ سال افزایش یافت و حکم ۲۰ سال زندان به فریبا کمال آبادی و مهوش ثابت شهریاری و ۵ عضو دیگر یاران ایران به صورت رسمی ابلاغ شد اما پس از گذشت ۸ سال و نیم از دوران محکومیت مدیران جامعه بهایی ایران این حکم به ۱۰ سال حبس تعزیری کاهش یافت.
مهوش ثابت شهریاری و فریبا کمال آبادی، در تاریخ ۱۷مرداد ۱۳۸۹، همراه با سایر رهبران بهایی به زندان رجایی‌شهر منتقل شدند اما در پی انحلال بند زنان زندان رجایی‌شهر در تاریخ ۱۳اردیبهشت سال ۱۳۹۰، به زندان قرچک ورامین منتقل و دو هفته بعد به بند زنان زندان اوین بازگردانده شدند و مهوش ثابت شهریاری در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، پس از اتمام دوران حبس خود آزاد شد.
همچنین، فریبا کمال آبادی هم در تاریخ ۹ آبان ماه ۱۳۹۶، پس از سپری کردن ۱۰ سال حبس خود از زندان اوین آزاد شده بود.
در تاریخ ۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین الملل با انتشار فراخوان اقدام فوری نسبت به سرکوب و افزایش فشارهای امنیتی بر شهروندان بهایی واکنش نشان داد و از جامعه جهانی خواستار در نظر گرفتن راهکاری جامع برای مقابله با این قبیل برخوردهای حکومت ایران شد.
در تاریخ ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی و موج گسترده بازداشت، سرکوب محرومیت بهائیان ایران از حقوق شهروندی شان در ایران هشدار داد.
سرکوب آزادی بیان و عقیده، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند.
شهروندان بهائی با طبق به بخشنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب ۶ اسفند ۱۳۶۹ از هرگونه حقوق شهروندی محروم هستند و از سوی حکومت جمهوری اسلامی با انواع و اقسام موارد نقض حقوق بشر و اعمال رفتارهای قهرآمیز روبرو هستند.
سرکوب بهائیان ایران ناقض ماده ۲، ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید می کند.
عدم امکان دسترسی به وکیل و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
